Nasz 4 czerwca...

1 i 4 czerwca 1949 roku, Komenda XVI Okręgu "Tęcza" NZW dowodzona przez chor. Witolda Boruckiego "Babinicza", Patrol Żandarmerii Okręgu i patrole z Komend Powiatów "Mściciel", "Wiosna", "Orłowo" i "Błękit", łącznie około 40 partyzantów, dostały się w rejon obławy prowadzonej przez UB i trzy bataliony KBW wspierane przez transportery opancerzone i artylerię.

1 czerwca w rejonie wsi Mamino (powiat Maków Mazowiecki), polegli w walce szef Żandarmerii Okręgu sierż. Witold Sieczkowski "Biały" (przybyły na Kurpie z Wileńszczyzny w 1944r z grupą "Lasa"), Edward Budny "Wuj" i Tadeusz Sokolnicki "Cygan", do niewoli dostali się Włodzimierz Chodkowski "Kora" i Władysław Majewski "Żwirko", obaj zostali zamordowani później przez UB. "Kora" po długotrwałym śledztwie i torturach.

Mimo ogromnej przewagi przeciwnika patrole Komendy XVI Okręgu "Tęcza" NZW zdołały się wyrwać z obławy.
4 czerwca ta sama obława otoczyła leśne obozowisko Komendy XVI Okręgu "Tęcza" NZW w rejonie Wólki Rakowskiej powiat Maków Mazowiecki. W walce polegli Czesław Marczak "Zbych", N.N. "Ogień" i N.N. "Borsuk", do niewoli dostała się sanitariuszka Jadwiga Królikówna "Danka".
Ponadto UB aresztowało podczas przeprowadzonej akcji w terenie z miejsc zamieszkania ponad 80 żołnierzy rezerwy terenowej XVI Okręgu NZW w powiatach Ostrołęka, Maków Mazowiecki, Pułtusk i Przasnysz.

W czasie obydwu bitew UB i KBW straciło kilku zabitych i kilku rannych.

 

CZEŚĆ I CHWAŁA BOHATEROM!!!

 

 

 Chor. Witold Borucki „Dąb”, „Babinicz” - ur. 3 XI 1924 r. w Rawach (pow. makowski).

Uzyskał niepełne wykształcenie w Gimnazjum Ojców Salezjanów w Jaciążku. Podczas okupacji niemieckiej był żołnierzem AK w Obwodzie Maków Mazowiecki. Zmobilizowany do wojska, jesienią 1945 r. zdezerterował ze szkoły oficerskiej we Wrocławiu i wstąpił do Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (NZW). Żołnierz oddziałów ppor. Mieczysława Przybytniewskiego „Mieczysława”, a następnie por. Mariana Kraśniewskiego „Burzy”. Od 1946 r. dowódca patrolu partyzanckiego Pogotowia Akcji Specjalnej (PAS). Nie ujawnił się podczas amnestii 1947 r. W ramach „XVI” Okręgu NZW, od 20 VII 1947 r. pełnił funkcję komendanta Powiatu „Mściciel”, obejmującego część powiatu makowskiego i przasnyskiego. Spośród terenowych dowódców Warszawskiego Okręgu NZW kryptonim „Orzeł” wyróżniał się szczególną dynamiką działań (dowodził m.in. udanymi atakami na posterunki MO w Młynarzach, Sypniewie, Jednorożcu, Krzynowłodze Malej, Baranowie oraz walkami z KBW, UB i MO pod Zabielem, Bochenkami, Młynarzami, Kopaczyskami, Bielą, Pieczyskami i Amelinem).

Po rozbiciu Komendy Okręgu sformowanej przez Józefa Kozłowskiego „Lasa”, odtworzył struktury XVI Okręgu NZW (występującego od tego momentu pod kryptonimem „Tęcza”) i w lipcu 1948 r. objął nad nimi komendę. Kontynuował demokratyczne reformy kierowania okręgiem wprowadzone przez swojego poprzednika. 14 VIII 1948 r. na mocy decyzji Sądu Okręgowego awansowany do stopnia chorążego.

Zamordowany najprawdopodobniej koło miejscowości Żebry-Wierzchlas 19 VIII 1949 r. przez grupę agentów resortu bezpieczeństwa (występujących pod kryptonimem „V kolumna”) działających na zlecenie naczelnika Wydziału III WUBP w Warszawie.

 

za portalem wilczetropy.ipn.gov.pl